Maskeli Ebeveyn Kulübü Gather-in'de Açıldı!

Artık bir kulübümüz var!

Merhaba!

Ben hep düzenli gittiğim bir kulübüm olsun isterdim. En son lisedeyken (1998’li yıllar) her okul çıkışında yoklama alınıyormuşçasına gittiğimiz bir kafemiz vardı. Öyle bir yürürdük ki oraya, başka hiçbir yere bu kadar hızlı yürümezdik. O kafenin müdavimlerindendik.

Neydi bizi oraya çeken? Gidemediğimiz zamanlarda üzüntümüze sebep olan şey neydi?

Ait hissetmek… Evet, bir grubun (ama öyle bir grup ki bu, anlaşıldığını hissettiğin, kabul edildiğin, kabul ettiğin, yargılamadan sorgulamadan dahil olduğun, devamlı tanıdık yüzleri gördüğün, içtiğin çayın kahvenin hesabının pek fazla tutulmadığı, sevildiğini hissettiğin vb bir grup) parçasıydık. Bir grubun parçası olarak orada görüldüğünde diğer insanların gözünde “hoşgeldin”li bakışlar gördüğün bir yer…

İşte bizi oraya sımsıkı bağlayan, koşar adımlarla gitmemizi sağlayan şey buydu.

Yıllar geldi geçti, ben şimdi 40’lı yaşlarıma bir kala, bir grubun parçası olma hayalimi, her gün olmasa da arada bir mekana uğrama hayalimi yeniden ete kemiğe büründürdüm. En azından #online olarak... Bu da bir şeydir.

Bir #ebeveyn olarak diğer ebeveynlerle bir araya gelip içimizi döke döke, konuşulan konuşulmayan ne varsa konuşacağımız, kimsenin kimseyi yargılamadığı ve sorgulamadığı, kendini bir grubun parçası hissedip yalnız hissetmediği bir mekanın olmasını çok istedim.

İsteyen alsın gelsin çayını, kahvesini, içeceğini ve dahi yiyeceğini, bir de dertlerini, sorularını, sorunlarını, duygularını… Sonra da sabahlar olmasın!

Hep diyorum; bir saniyede anne ya da baba olduk! Sonra hoop ışınlandık! Artık başka bir evrendeyiz. Hazırlanılması mümkün olmayan bir yolculuktu bu ve tek gidişlik bilet kestik kendimize. Geldiğimiz yerden uğurlanmadık, bir “güle güle, yolun açık olsun” denmedi, azık bile alamadık yanımıza. Zamanda değil, boyutlar arasında seyahat ettik. Üstelik gittiğimiz evrende bize yol gösterecek başka bir kimse de yok; çünkü diğerleri de başka başka evrenlerde…

Gel arkadaşım gel, en azından evrenlerarası iletişimin yolunu buldum ben! Gel… Maskeli Ebeveyn Kulübü’ne gel. Ne olursan ol, yine gel.

Haberin olsun, 21 Mart Perşembe günü açılışımızı yaptık. Merhabalaştık, tanıştık. Değiştiremeyeceğimiz şeylerin kabulü için birbirimize destek olduk, ebeveynliğe dair neleri sorguladığımızı fark ettik, ebeveyn olmadan önceki hallerimizi özlediğimizi paylaştık, bireyselliğin abartıldığı yaşamlarımızda bir çocuğu büyütmek için gereken o köyün kendisi olmaya çalıştığımızı ve farklı rollerin altında nasıl ezildiğimizi konu ettik. Bazen konuştuk, bazen sustuk. Birlikte bir şarkı dinledik.

Bir sonrakine sen de gel, olur mu? Çok güzel olur. Gelmeden önce Maskeli Ebeveyn #podcast ini dinlemeni tavsiye ederim ;)

Tekrar görüşünceye dek sağlıkla ve sevgiyle kal.